Na kira abokina Ahmad a waya, na faɗa masa gari fa ya ci wuta, an kwantar da mahaifiyata asibiti, kuma ba ni da ko ƙarfanfana, ko zan samu rancen kuɗi a wurinsa. Ya ce, "kada ka damu abokina, ka kira ni da yamma."
Marubuci: Bukar Mada
Almuru na yi na ƙwala masa kira, wayarsa a kashe. Na sake kira babu amsa. Na kira shi ya fi sau shurin masaƙi, amma wayarsa a rufe. Na fusata, na ce, 'ni Ahmad zai kashe wa waya, don na nemi kuɗi wurinsa? Da ni yake zancen!'
Na fita neman inda zan samu rance. Na zagaya ko'ina ban samu ba. Da goshin Magariba na dawo asibitin shajaran majaran. In duba haka, sai na ga magani tirmis a kan gadon mahaifiyata dake barci.
Na tambayi ƙanina inda aka samu wannan. Ya ce, "abokinka ne Ahmad, da ya zo bai tarad da kai ba, ya karɓi takarda daga likita ya sayo duka maganin." Sai na ji jikina ya yi sanyi, kamar an jefi kaza da gishiri. Ban ko zauna ba, sai na nufi gidansu. Na same shi na ce, "don me ka kashe wayarka, ka kuwa san zan kira ka bayan La'asar ?"
Ya ce mini, "ka yi haƙuri Solomon, sayar da ita na yi domin na kawo maka kuɗin a saya wa inna magani."
Na kawar da kai, idanuna cike da ƙwalla. Na rasa kalaman da zan yi amfani da su wajen gode masa. Ga shi dai ba addininmu ɗaya ba, amma ya yi mini abin da ko wani ɗan uwana ba zai yi mini ba. Haƙiƙa abokin kuka ake gaya wa mutuwa!
Banbancin addini ba ya hana abota. Kada mu bari 'yan siyasa su yi amfani da addini su haɗa mu faɗa da juna!
